Zanim podbiła kino. Historia „Carol of the Bells”

Popularna świąteczna melodia „Carol of the Bells” to tak naprawdę ukraińska pieśń ludowa pod nazwą „Szczedryk”. Na początku XX wieku utwór ten rozbrzmiewał także w polskich domach. Ukraiński Chór Narodowy, w którego repertuarze znajdował się m.in. „Szczedryk”, zagrał kilkanaście koncertów w Polsce, m.in. w Warszawie i Lublinie.

CZYTAJ: Ma 10 metrów, dziesiątki postaci i wciąż się rozrasta. Bożonarodzeniowa szopka w Wilkowie

– W polskiej prasie cały czas pojawiały pozytywne recenzje, a Filharmonia Warszawska nieustannie ogłaszała terminy kolejnych koncertów, ponieważ bilety sprzedawały się natychmiastowo – mówi założycielka Muzeum Leontowycza w Kijowie, badaczka Tina Peresuńko. – W Polsce „Szczedryk” po prostu rozbrzmiewał na każdym kroku w czasie tego sezonu koncertowego.  Po prostu grano na pianinie te cztery nuty „Szczedryka”. Dla mnie ciekawe jest, żeby o tym opowiadać. Dziś w Polsce, w innych krajach europejskich, i oczywiście w Ameryce znany jest utwór „Carol of the Bells”. Ale chodzi o to, żeby uświadomić, że 100 lat temu Polacy już śpiewali „Carol of the Bells”. Jest ta historia o tej pieśni, która po prostu stała się hitem.

Więcej o Szczedryku można wysłuchać w poniższym materiale audio: 

Borszcz Ukraiński po Lubelsku – o piosence „Carol of the bells”

CZYTAJ: „Carol of the Bells”, czyli „Szczedryk”. Popularny utwór o ukraińskich korzeniach

Autorem „Szczedryka” jest kompozytor Mykoła Leontowycz, który stworzył aranżację i opracowanie chóralne dawnej pieśni ludowej. Kluczową rolę jednak odegrał inny kompozytor – Petro Wilhowskyj. Był to Amerykanin ukraińskiego pochodzenia, który napisał angielski tekst do utworu, dostosowując go do melodii.

„Carol of the Bells” usłyszymy w filmie „Kevin sam w domu”, Harrym Potterze czy Simpsonach. 

InYa / opr. AKos

Fot. Irina Iriser, pexels.com